အင္းေလးက အလင္းေရာင္

အင္းေလးကို စာတမ္းအတြက္ အခ်က္အလက္ေကာက္ဖို႔ ေရာက္ခဲ႔စဥ္က အရင္က တစ္ခါမွ မသိတဲ႔ လူေတြနဲ႔ သိခဲ႔ရတယ္။ တစ္ခါမွ မေတြ႔ဖူး ေပမယ္႔ သူတို႔ ရဲ႕ ေဖာ္ေရြ ပ်ဴငွာမွဳေၾကာင္႔ မၾကာခင္မွာပဲ ေဆြမ်ဳိးေတြလို ျဖစ္သြားခဲ႔တယ္။ သူတို႔ေတြနဲ႔ ခင္မင္ရင္းနွီးလာတာနဲ႔ အမွ် သူတို႔ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေတြကို သိခြင္႔ရခဲပါတယ္။

သူတို႔ အမ်ားစုကေတာ႔ အင္းသားလူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ၾကျပီးေတာ႔ ေတာင္ရိုးနဲ႔ ဗမာ လူမ်ဳိးေတြ အနည္းငယ္ပါပါတယ္။ (ရွမ္းျပည္နယ္ေရာက္ခဲ႔ေပမယ္႔ ရွမ္းေတြနဲ႔ ေတာ႔ မိတ္ေဆြ မျဖစ္ခဲ႔တာ ထူးျခားမွဳ တစ္ခုေတာ႔ ဆိုႏုိင္ေကာင္း ဆိုႏုိင္ပါရဲ႕။) သူတို႔ ေတြထဲမွာ ထူးထူးျခားျခား အေနနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ အားက်တဲ႔ သူတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ သူ႕ဘ၀က ေငြေၾကးအားျဖင္႔အမ်ားၾကီး ခ်မ္းသာသူမဟုတ္သလို၊ နာမည္ေက်ာ္ၾကားတဲ႔ သူလည္း မဟုတ္ပါ။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔ဘ၀ကို ကြၽန္ေတာ္ အားက်တာကေတာ႔ အမွန္ပါပဲ။ သူ႕နာမည္က ဦးေက်ာ္သန္းပါ။ ဘာျဖစ္လို႔ သူ႔ဘ၀ကို ကြၽန္ေတာ္ အားက်သလဲ ဆိုေတာ႔.......။

ဦးေက်ာ္သန္းက အင္းေလး ေခါင္တိုင္ရြာသား ျဖစ္ပါတယ္။ ဇာတိကလည္း ေခါင္တိုင္ကပါပဲ။ သူ႔ရဲ႕ထူးျခားခ်က္က စာအုပ္ေတြကို ရူးသြပ္တယ္လို႔ ေျပာရမွာပါ။ သူက စာအုပ္ေတြကို စုတာ ၁၉၇၄ ကတည္းကပါ။ အပတ္စဥ္ထုတ္ စာေစာင္ကေန စြယ္စုံက်မ္းအထိ စုေဆာင္းထားပါတယ္။ ထူးျခားတာက သူက စာအုပ္ေတြကို ဘယ္ကရတဲ႔ ၀င္ေငြနဲ႔ ၀ယ္သလဲ ဆိုတာပါပဲ။

သူက ေန႔စဥ္ နံက္တိုင္း စက္ဘီး တစ္စီးကို စီးျပီး ရြာလမ္းမ တစ္ေလွ်ာက္ ႏြားခ်ီးေကာက္ပါတယ္။ သူ႔အိမ္မွာ ႏြားေမြးမထားပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ သူေန႔စဥ္ ႏြားခ်ီးေကာက္လို႔ ရတာေတြကို အိမ္ျခံ၀င္းထဲ ပုံထားပါတယ္။ သူ႕အိမ္ကို သြားရင္ ႏြားေတြ အမ်ားၾကီး ေမြးထားတဲ႔သူေတြ အိမ္မွာလိုပဲ ႏြားေခ်းပုံကို ျမင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူက ႏြားခ်ီးေတြကို ေျမေဆြးျဖစ္တဲ႔ အထိ ပစ္ထားပါတယ္။

အဲလိုနဲ႔ ႏြားခ်ီးဟာ သဘာ၀ ေျမၾသဇာလုပ္လို႔ ရတဲ႔ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ႔ အင္းထဲက ေရျခံသမားေတြကို ေရာင္းပါတယ္။ အင္းထဲက ေရျခံေတြမွာက ေျမၾသဇာသိပ္လိုတာကိုး။ ေရျခံထဲမွာ ဓါတ္ေျမၾသဇာေရာ သဘာ၀ေျမၾသဇာပါသုံးပါတယ္။ သဘာ၀ ေျမၾသဇာကေတာ႔ သိတဲ႔အတိုင္း ေရရွည္သုံးဖို႔ ေကာင္းတဲ႔ အရာပါ။ ဦးေက်ာ္သန္းက ဒီကြက္လပ္ကို တစ္ဘက္တစ္လမ္းက သူနိုင္သေလာက္ျဖည္႔စြက္ေပးသလို တစ္ဘက္ကလည္း သူခုံမင္တဲ႔ စာအုပ္ဖိုးအတြက္ အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔သူဟာ သူ၀ါသနာပါရာ စာအုပ္၀ယ္ဖို႔ အတြက္ ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးကို လုပ္ေနသူလို႔လည္း ေျပာလို႔ရပါတယ္။

ဦးေက်ာ္သန္းဟာ  ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စုေဆာင္းထားတဲ႔ စာအုပ္ေတြကို စနစ္တက် ေသခ်ာစြာ သိမ္းထားပါတယ္။ ေသတၱာတြ ဘီဒိုေတြထဲမွာ အစီအစဥ္တက် ထည္႔ျပီး သိိမ္းထားသလို စာအုပ္လာေရာက္ဖတ္သူရွိပါကလည္း ဖ်ာခင္းျပီး ေရေႏြး၊ မုန္႔ပဲ သြားေရစာေတြနဲ႔ ဧည္႔ခံပါတယ္။ စာအုပ္လာဖတ္သူ သက္ေတာင္႔ သက္သာရွိေအာင္ ဖ်ာခင္းျပီး ေခါင္းအုံးမ်ားပါ ခ်ေပးေလ႔ရွိပါတယ္။ ထိုင္ဖတ္လွ်င္ အဆင္ေျပဖို႔ စာၾကည္႔စားပြဲငယ္၊ ပက္လက္ကုလားထုိင္မ်ားက အစ စီစဥ္ေပးပါတယ္။ တစ္ေနကုန္ ဖတ္လွ်င္လည္း ထမင္းပါေကြၽးေသးတယ္။ (ကြၽန္ေတာ္ေတာ႔ မစားျဖစ္ေသးပါ။)

ဒါေပမယ္႔ စာအုပ္မ်ားကို ရိုေသမွ သေဘာက်တယ္။ စာအုပ္မရိုေသလွ်င္ သူ႔ဇနီးကိုေတာင္ စာအုပ္ဖတ္ရန္ ခြင္႔မျပဳတဲ႔ သူျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ထိေအာင္ စာအုပ္ေတြကို ျမတ္နိုးတန္ဖိုးထားသူ ျဖစ္ပါတယ္။

စာအုပ္ေတြကေတာ႕သုတ၊ရသ အစုံပါတယ္။  စြယ္စုံက်မ္းမ်ားကိုလည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၀ယ္ယူစုေဆာင္းခဲ႔ရတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဘာသာေရး စာအုပ္မ်ားလည္း စုံမွ စုံ။ နတ္မီးလင္း ဆရာေတာ္ရဲ႕စာအုပ္မ်ားကိုလည္းေတြ႔ခဲ႔ရတယ္။ တရားစာေပမ်ဳိးစုံရွိပါတယ္။ တရားစာအုပ္ေတြကို ဘီဒုိေတြထဲမွာ စီရရီထားပါတယ္။သုတစာေပ နဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ မဂၢဇင္း စာအုပ္ေပါင္း မ်ားစြာကိုလည္း ေတြ႔ခဲ႔ရတယ္။ ၾကီးပြားေရး မဂၢဇင္း၊ သုတစြယ္စုံမဂၢဇင္း တို႔ကို လည္း ကြၽန္းေသတၱာငါးလုံးခန္႕ေတြ႔ရပါတယ္။

ဂ်ာနယ္ေတြမွာလည္း အမ်ဳိးအစားစုံလွတယ္။ တကယ္႔ စာၾကည္႔တိုက္ၾကီးတစ္ခုထဲကို ေရာက္သြားသလို ခံစားရပါတယ္။

အင္းသားျဖစ္တာနဲ႔ အညီ အင္းေလးကန္နွင္႔ ပတ္သတ္တဲ႔ စာအုပ္ေတြကိုလည္း ေတြ႔ခဲ႔ရတယ္။ အင္းေလးကန္ အေၾကာင္း သုေတသန လုပ္ဖို႔ ေရာက္လာသူမ်ားအတြက္ေတာ႔ ဦးေက်ာ္သန္း ရဲ႕စာအုပ္မ်ားက တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္တဲ႔ ရတနာသိုက္တစ္ခုပါပဲ။

ဦးေက်ာ္သန္းဟာ စာအုပ္မ်ားကို စုေဆာင္းရုံသာမက စာအလြန္ဖတ္ေသာသူတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ အိမ္ကေန အနည္းငယ္လွမ္းတဲ႔ ေတာင္ေျခမွာရွိတဲ႔ သူ႔ ျခံမွာ ပန္းစိုက္ပါတယ္။ ဥယ်ာဥ္မွဴး တစ္ေယာက္လို႔လည္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ နံက္ပိုင္းနွင္႔ ညေနပိုင္းတြင္ ပန္းျခံထဲတြင္ တူရြင္းတစ္ေခ်ာင္းျဖင္႔ အလုပ္ရွုပ္ေနျပီး ေန႔လည္ပိုင္းတြင္ ျခံထဲတြင္ စာဖတ္ပါတယ္။ စာအေၾကာင္း ေပအေၾကာင္းေျပာရတဲ႔ အခ်ိန္ေတြမွာတက္ၾကြေနတာ အလြန္သိသာလွပါတယ္။ အဲ႔လို အခ်ိန္ေတြက သူ႕အတြက္ေတာ႔ ရတနာေတြလိုပဲ။

သူက ပန္းပင္မ်ားအတြက္သာ ဥယ်ာဥ္မွဴးသာမဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္နီးပတ္၀န္းက်င္က ကေလးေတြအတြက္လည္း ဥယ်ာဥ္မွဴး တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းကေလးမ်ားကို ေက်ာင္းထားေပးတယ္။ သာသမီး အရင္း ငါးေယာက္နဲ႔ ေမြးစားသားသမီးေလးေယာက္ စုစုေပါင္း ကိုးေယာက္ကို ဘြဲ႔ရတဲ႔အထိ ေက်ာင္းထားေပးတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆို ေခါင္တုိင္ရြာတြဲဘက္ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ ဆရာ၊ဆရာမေတြေတာင္ျဖစ္ေနၾကျပီေလ။ အခုထိ ငယ္ရြယ္တဲ႔ကေလးမ်ားကို ေက်ာင္းထားေပးတယ္။

ဦးေက်ာ္သန္းရဲ႕ ျခံတစ္ျခံမွာ ဟိုတယ္ေဆာက္တဲ႔ေနရာႏွင္႔နီးလို႔ ဟုိတယ္က သိန္း (၁၈၀) ေပး၀ယ္တယ္ေလ။ ထိုျခံေရာင္းရတဲ႔ေငြေတြထဲမွ တခ်ဳိ႔တ၀က္ကို ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းကို လွဴျပီး က်န္တဲ႔ ေငြေတြကို ေမြးစားသားသမီးေတြအပါအ၀င္ သားသမီးအားလုုံးကို ခြဲေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။

သူကေတာ႔ ႏြားေခ်းေကာက္ျမဲ၊ ပန္းစိုက္ျမဲ၊စာအုပ္ဖတ္ေနျမဲ။

ဦးေက်ာ္သန္းဟာ ျခံထဲမွာ ပန္းစိုက္ျပီး စာအုပ္ဖတ္ကာ၊ သာယာလွပတဲ႔ပတ္၀န္းက်င္ ေတာင္တန္းမ်ားကို ၾကည္႔ျပီး သူ႕ဘ၀ကို အေက်နပ္ၾကီး ေက်နပ္ေနသူျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ဘ၀ဟာ ေအးခ်မ္းလွပါတယ္။ အပူအပင္ကင္းစြာ ျဖတ္သန္းေနနိုင္တယ္။ေလာဘမ်ားကို ေလွ်ာ႔ျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ တင္းတိမ္ေရာင္႔ရဲစြာပဲ အခ်ိန္ေတြကို ကုန္ဆုံးေစတယ္။ ျခံထဲမွာ ငွက္ကေလးေတြရဲ႕ ေတးသံသာေတြကို နားဆင္ျပီး ဥယ်ာဥ္မွဴးလုပ္လိုက္၊ စာဖတ္လိုက္နဲ႔ သဘာ၀အလွတရားရဲ႕ အလွအပေတြမွာေပ်ာ္၀င္ျပီး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ရွင္သန္ေနတဲ႔ သူ႕ဘ၀ကို အားက်ၾကည္နဴးမိတာေတာ႔ အမွန္ပါပဲ။