ထား၀ယ္ သို႔မဟုတ္ ... : Development vs. Environment ? အပိုင္း (၄)

အပိုင္း (၄)

မတ္တာဖြတ္ အၾကပ္အတည္း ( အန္ဂ်ီအို ဘက္မွ အျမင္)

March 18, 2010

        ပန္ခ်ဳန္ (Penchom Saetang) ဆိုတဲ႔ အမ်ဳိးသမီးဟာ ထိုင္းနိုင္ငံ ေဂဟဆိုင္ရာ အန္ဂ်ီအို တစ္ခု ျဖစ္တဲ႔ (Ecological Alert and Recovery - Thailand (Earth)) ရဲ႕  အဖြဲ႕၀င္တစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။သူမဟာ ကုမၸဏီေတြက ပတ္၀န္းက်င္အေပၚ မ်က္နွာလႊဲခဲပစ္လုပ္တာကုိ ေဟာင္ဖြာဖြာနဲ႔ ရွဳတ္ခ်ေလ႔ရွိတဲ႔ သမားရိုးက် တက္ၾကြလွဳပ္ရွားသူ တစ္ေယာက္ေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ သူမဟာ ထိုင္းႏုိင္ငံရဲ႕ ပထမတန္းစား နဲ႔ ေရနံဓါတုဆိုင္ရာေတြကို အဓိကလုပ္ေဆာင္ေနတဲ႔ မတ္တာဖြတ္ စက္မွဳဇုံရဲ႕ အေျခအေန အေၾကာင္းျခင္းရာေတြကို ညင္ညင္သာသာနဲ႔ ခ်က္က်က် ေ၀ဖန္တတ္သူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။


           ေဒသခံေတြက စက္မွဳဇုံမွာ စက္ရုံသစ္ေတြ ထပ္ခ်ဲ႕မယ္႔ စီမံကိန္းေတြကို တရားရုံးမွာ ကန္႔ကြက္ၿပီး ရပ္တန္႔ေစခဲ႔တာကို မတ္တာဖြတ္မွာ ရွိတဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ ညစ္ညမ္းမွဳဆိုင္ရာေတြကို ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ေလ႔လာမွတ္တမ္းတင္ခဲ႔တဲ႔ သူမအေနနဲ႔ ထူးၿပီး မအံ့ၾသမိေတာ့ပါဘူး။


          သူမဟာ လက္ရွိအေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ႔ စီမံကိန္းေတြကို ၿပီးေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ႔ သေဘာတူညီမွဳရမွာကုိပဲ ေမွ်ာ္မွန္းပါတယ္။ တဘက္ကလဲ ထိုင္းႏိုင္ငံ တစ္၀ွမ္း အထူးသျဖင္႔ ႏိုင္ငံေတာင္ဘက္ပိုင္း ေဒသေတြမွာ ျဖစ္ေပၚပ်ံ႕ႏွံ႕ေနတဲ႔ ၊ စက္မွဳလုပ္ငန္းႀကီးေတြကို ဆန္႔က်င္ေနတဲ႔ “လွဳိင္း”ကိုလည္း သတိေပးထားပါတယ္။


          ခရိုင္တိုင္း ခရိုင္တိုင္းမွာရွိတဲ႔ လူေတြဟာ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳကို ဆန္႔က်င္ဖို႔ ကြန္ယက္ေတြ ခ်ိတ္ထားၾကတယ္။ ေဒသခံေတြဟာ သူတို႔ ရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္ ညစ္ညမ္းမွာရယ္ ၊ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းမွဳေတြကို လက္လြတ္ဆုံးရွဳံးၾကရမွာရယ္ကို စိုးရိမ္ၿပီး စက္ရုံဆိုရင္ ဓါတ္အားေပးစက္ရုံေဆာက္ဖို႔ေလာက္က အစ ကန္႔ကြက္ေနၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြဟာ နက္ရွဳိင္းတယ္လို႔ သူမက ေျပာပါတယ္။


          ေဒသခံေတြနဲ႔ ယုတ္တိရွိရွိ၊ ခ်င္႔ခ်င္႔ခ်ိန္ခ်ိန္ေဆြးေႏြးတဲ႔ ဟာေတြမွာ အခက္အခဲေတြ ေတြ႕ရတယ္လို႔ သူမက ၀န္ခံပါတယ္။
          “သူတို႔နဲ႔ ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္ရတာ မလြယ္ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႔ကသာ ဘက္မလိုက္ဘူးဆိုရင္ သူတုိ႔က ဆန္႔က်င္ၾကမွာပါပဲ။ ထိလြယ္ ရွလြယ္ ကိစၥ ပါပဲရွင္”လို႔ သူမက ေျပာပါတယ္။


          ဒီအၾကပ္အတည္းကို ျပန္ၿပီး ေျခရာခံရရင္ေတာ႔ အစိုးရနဲ႔ ကုမၸဏီေတြရဲ႕ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပဳလုပ္ခဲ႔တဲ႔ အမွားေတြပဲလို႔ ေျပာရမွာပါပဲ။ မတ္တာဖြတ္ဟာ ဆိုးရြားတဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြ နဲ႔ ရန္လိုဆန္႔က်င္တဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ေတြကို ထုတ္လုပ္ေပးလိုက္တာပါပဲ။


          မတ္တာဖြတ္ဟာ ေခတ္မီစက္မွဳဇုံျဖစ္ေပမယ္႔ ေဒသခံေတြမွာ သန္႔ရွင္းတဲ႔ ေရ ေထာက္ပံ႔မွဳကို မရၾကပါဘူး။ မိုးေရထဲမွာ အဆိပ္သင္႔ညစ္ညမ္းမွဳေတြ ရွိေနတဲ႔အတြက္ မိုးေရ သုံးတာကိုလည္း သူတို႔ေတြ ရပ္တန္႔လိုက္ရပါၿပီ။


          ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ စက္ရုံေတြက ထုတ္လႊတ္လိုက္တဲ႔ ညစ္ညမ္းတဲ႔ ေလေတြကို ရွဴရွိက္မိလို႔ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး ေဆးရုံတင္လိုက္ရတယ္။ ဘယ္စက္ရုံကတာ၀န္ရွိသူမွ သူတို႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္မွားအတြက္ ထြက္လာၿပီး ေတာင္းပန္၀န္ခံျခင္း မရွိၾကပါဘူး။


          ေဒသခံေတြက သူတို႔ ဘာသာ သူတို႔ ႏွာေခါင္းနဲ႔ အနံ႔ခံတဲ႔ အဖြဲ႔ေတြ ဖြဲ႔ၿပီး မတ္တာဖြတ္ေဒသတ၀ိုက္ လမ္းေလွ်ာက္လွည္႔လည္ကာ ေလထုညစ္ညမ္းတဲ႔ ဇာစ္ျမစ္ေနရာေတြကို စုံစမ္းေဖာ္ထုတ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ဟာ တာ၀န္ရွိတဲ႔ စက္ရုံ (၇) ရုံကို ေတြ႔ခဲ႔ၾကၿပီး စက္ရုံေတြကို ယာယီပိတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ႔ၾကပါတယ္။

Photo- Bangkok Post

       

                 ၁၉၉၈ ခုနွစ္ကတည္းက တရားမ၀င္ အမွဳိက္ပုံမွဳေတြ ၊ ေနာက္ ကမ္းေျခေတြ ေျမလႊာတိုုက္စားခံရတာေတြက ေတာက္ေလွ်ာက္ျဖစ္ေနခဲ႔တယ္။ ေဒသခံေတြဟာ စက္မွဳဇုံတိုးခ်ဲ႕မယ္႔ စီမံကိန္းေတြ မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္းဆိုၾကေပမယ္႔ စက္မွဳဇုံ အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ လ်စ္လ်ဴရွဳတာကိုပဲ ခံခဲ႔ၾကရပါတယ္ လို႔ သူမက ဆက္ေျပာပါတယ္။


          ၂၀၀၃-၀၄ ခုႏွစ္မွာ မတ္တာဖြတ္ေဒသကို ပတ္၀န္းက်င္ ညစ္ညမ္းဇုံအျဖစ္ ေၾကာ္ျငာေပးဖို႔ ပထမဆုံး အဆိုျပဳခဲ႔ေပမယ္႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ပယ္ခ်ခံခဲ႔ရပါတယ္။


          တခ်ဳိ႕ အစုိးရ အရာရွိေတြဟာ မတ္တာဖြတ္စက္မွဳဇုံက ကုမၸဏီေတြမွာ ပါ၀င္ပတ္သတ္မွဳရွိေနတဲ႔ အတြက္ အက်ဳိးအျမတ္နဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ၀ိေရာဓိေတြကို ေတြ႔ေနရပါတယ္လို႔ ပန္ခ်ဳန္က ေျပာပါတယ္။


          လက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ႔ အစိုးရအေနနဲ႔ စက္မွဳဇုံကို တိုးခ်ဲ႕ဖို႔ထက္ နဂိုရွိေနတဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ သန္႔စင္ေအာင္လုပ္ဖို႔ အေရးတႀကီးလုိအပ္ေနပါတယ္။


          ဘန္ေကာက္ဟာ မတ္တာဖြတ္ထက္  ပတ္၀န္းက်င္ ပိုမို ညစ္ညမ္းၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံဟာ တျခားဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီး ႏိုင္ငံတခ်ဳိ႕ထက္ ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာစံသတ္မွတ္ခ်က္က ပိုမိုေကာင္းမြန္တယ္ဆိုတဲ႔ ေစာဒက တက္မွဳေတြကို ပန္ခ်ဳန္က ပယ္ခ်ပါတယ္။


          “ဘန္ေကာက္က ပတ္၀န္းက်င္ဟာ ညစ္ညမ္းၿပီး ယာဥ္ေၾကာထူတဲ႔ေနရာေတြမွာ ဘန္ဇင္းပါ၀င္မွဳ ျမင္႔မားတယ္ဆိုေပမယ္႔ မတ္တာဖြတ္မွာ ရွိတဲ႔ ေလထုထဲမွာက ျဒပ္ေပါင္းမ်ဳိးစုံပိုမို ပါ၀င္ေနတာပါ”လို႔ သူမက ေထာက္ျပပါတယ္။


             ထိုင္းနိုင္ငံရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ စံေတြဟာ တခ်ဳိ႕ဟာေတြမွာေတာ႔ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဓိက ျပႆနာက VOC ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ ထိုင္းမွာ ၂၀၀၉ မတိုင္မီက နည္းဥပေဒ မရွိခဲ႔တာပါပဲ။ (VOC ဆိုတာကေတာ႔ (Volatile organic compounds) ကိုဆိုလိုတာျဖစ္ၿပီး သူတို႔ေတြဟာ အသက္ရွဴလမ္းေၾကာင္းဆိုင္ရာေတြ၊ ဓါတ္မတည္႔မွဳေတြ နဲ႔ ကေလးငယ္ေတြမွာ ကိုယ္ခံအားနည္းတဲ႔ ျပႆနာေတြကို ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။ ဒီျဒပ္ေပါင္းေတြဟာ လည္ေခ်ာင္းေယာင္တာ၊ မ်က္စိ၊ နွာေခါင္း၊ အသဲနဲ႔ ေက်ာက္ကပ္ေတြကို ထိခုိက္ေစတာ၊ ေခါင္းကိုက္တာ၊ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မွဳအားနည္းေစတာ၊ ဗဟိုအာရုံေၾကာစနစ္ကို ထိခိုက္ေစတာ ေတြကိုလည္း  ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။ )


          ဒါေပမယ္႔ ပန္ခ်ဳန္ဟာ အေကာင္းျမင္ သေဘာထားရွိၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းတဲ႔ အလုပ္ကို လုပ္လိုိစိတ္ရွိေနပါတယ္။


          “ေျပာင္းလဲဖို႔ေတာ႔ မလြယ္ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္မတို႔ လူထုအေျချပဳအဖြဲ႔အစည္းေတြက သူတို႔ကုိ အၿမဲေစာင္႔ၾကည္႔ေနပါတယ္ဆိုတာ အစိုးရနဲ႔ ကုမၸဏီေတြကို သိေစခ်င္တယ္” လို႔ သူမက ေျပာပါတယ္။

(http://www.icis.com/blogs/asian-chemical-connections/2010/03/thailands-map-ta-phut-crisis--.html )    


        ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာလည္း ပန္ခ်ဳန္တို႔လို လူမ်ဳိး၊ သူတို႔ အဖြဲ႔လို ပတ္၀န္းက်င္ညစ္ညမ္းမွဳေၾကာင္႔ ထိခုိက္ခံရတဲ႔ ေဒသခံေတြအတြက္ အစိုးရကို ေစာင္႔ၾကည္႔ၿပီး ေစာဒက တက္တဲ႔ လူထုအေျချပဳ အဖြဲ႔ အစည္း ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိေနၿပီလဲဆိုတာကေတာ႔ ေတြးေတာစရာပါပဲ။


(ဆက္ရန္)

  

Photo Source- Pattaya Daily News (Bangkok, 5 February 2007- Greenpeace activists dressed as patients and lying on a hospital bed today gathered in front of Thailand's Ministry of Industry to demand that the government immediately declare Map Ta Phut a Pollution Control Zone. The activists carried banners saying "STOP KILLING MAP TA PHUT" after the National Environment Board (NEB) delayed the declaration, despite clear evidence of severe health and environmental impacts from the polluting factories in Map Ta Phut. Photo by Greenpeace/Vinai Dithajohn